Historia ewangelików w Kutnie sięga czasów jeszcze sprzed drugiego rozbioru Polski. Byli to głównie rolnicy i rzemieślnicy. W latach 60-tych XVIII wieku Sejm podjął uchwałę, dzięki której przywrócono innowiercom (niekatolikom)prawa publiczne i swobodę organizowania życia religijnego. Dzięki tej decyzji ewangelicy otrzymali możliwość organizowania cmentarzy oraz budowy szkół i domów modlitwy, ponieważ administratorzy i dzierżawcy gruntów nie pobierali od nich podatków i dodatkowo zapewniali darmowe drewno na budowę.
W 1793 roku Kutno znalazło się w granicach Prus Południowych. Cztery lata później mieszkańcy Kutna doczekali się drewnianej kaplicy i plebanii, w której wygospodarowano jedno pomieszczenie z przeznaczeniem na salkę szkolną. Niestety przez wiele dziesięcioleci kutnowska parafia nie posiadała niezależnego proboszcza. Choć parafianie samodzielnie utrzymywali kaplicę i plebanię, nie stać ich było na usamodzielnienie się. Administracyjnie Kutno należało pod parafię w Łowiczu, a później w Gostyninie.
10 listopada 1880 roku poświęcono w Kutnie murowany kościół. Poświęcenia dokonał ks. Biskup Woldemar Everth. W tym czasie kutnowska parafia obsługiwała już cztery szkoły: w Kutnie, Woltersdorfie, Strzelcach Holenderskich i Marcinowie.
W okresie międzywojennym parafia w Kutnie liczyła blisko 800 dusz, a nabożeństwa odprawiano zarówno po polsku jak i po niemiecku. W skład majątku parafialnego wchodził wówczas kościół, plebania i aż siedem cmentarzy.
Liczba parafian znacznie wzrosła w wyniku układu Niemiecko-Sowieckiego, kiedy to do Kutna i okolicznych miejscowości trafiła ludność wysiedlona z Wołynia i Mołdawii. Radość z nieoczekiwanego rozrostu społeczności ewangelickiej nie trwała długo. Przejście przez Kutno frontu w 1945 roku pozbawiło życia wielu mieszkańców, powodując ogromne pustki w kościelnych ławkach. Wiele sierot zostało później wywiezionych do zakładów opiekuńczych znajdujących się w różnych zakątkach kraju. Rozdzielano rodzeństwa. Kilkoro małych kutnowskich parafian przywieziono do Zakładów Opiekuńczych w Miechowicach.
Kutnowska parafia do tej pory odczuwa skutki powojennej katastrofy demograficznej. Wiele trudu i ciężkiej pracy w ożywienie ewangelickiej społeczności Kutna włożył diakon Marcin Pilch (obecnie już ksiądz). Organizowane przez niego zajęcia dla dzieci z ulicy na stałe weszły do kalendarza mieszkańców Kutna.
Bibliografia:
Kutno i region kutnowski Tomasz Skuza i Monika Glinda, wyd. Progres 2007
Linki:
Archiwalne zdjęcia Kościoła w Kutnie.
Strona parafii w Kutnie i Płocku.
Kościoły w Kutnie.